MIESZKAŃCY PARKU I LASU!

                                           Drodzy Rodzice!

          Za nami kolejny jesienny tydzień poświęcony przyrodzie. Tym razem rozmawialiśmy o zwierzętach mieszkających             w lasach i parkach – dzieci zdobyły wiedzę na temat środowiska życia jeży, poznały ciekawostki na temat wyglądu, życia          i odżywiania się dzików, słuchały ich głosów, oglądały ilustracje przedstawiające sarnę, wiewiórkę, lisa, jelenia, niedźwiedzia, wilka. Cały tydzień towarzyszyła nam wesoła piosenka „Kto mieszka w lesie”, której tekst dzieci ilustrowały ruchem.

          Nowy tydzień rozpoczęliśmy od opowiadania Wojciecha Widłaka „Spotkanie” z książki „Pan Kuleczka” i rozmowy na temat jeży – tego, jak wyglądają, gdzie lubią się chować, co jedzą. Dzieci poszerzały swoją wiedzę przyrodniczą podczas zabawy klasyfikacyjnej „Kto mieszka w naszym lesie?”, zabawy ruchowej „Jeże pod liśćmi”, zagadek obrazkowych „Kto ukrył się w liściach?”, zdobywały umiejętności matematyczne (zabawa „Ile nóg mają te zwierzęta?’, „W którym stosiku liści zagrzebał się jeż?’, „Ile zwierząt jest przy paśniku?”), uczyły się rymowanek „Jesień, jesień” oraz „Berek z Panią Jesienią”.

          Przez cały tydzień towarzyszyły nam zabawy ruchowe – „Fotografie z jesiennego spaceru”, „Dziki szukają pożywienia”, „Jesienna muzyka”, „Zające i lisy”, mieliśmy też czas na zabawy plastyczne z wykorzystaniem jesiennych skarbów przyrody (zabawa kreatywna „Zwierzęta z darów jesieni”, praca plastyczno-techniczna „Lis” i „Lornetka leśniczego”); poznaliśmy też zawód leśnika (zabawy „Leśniczy tropi zwierzęta”, „Leśniczy na ambonie”, „Leśniczy woła zwierzęta”).

„Pobawmy się razem” – nasze propozycje spędzenia czasu z dzieckiem:

• lepienie z plasteliny,  jeża – dzieci lepią kulkę, formują w kształt łezki i wbijają w nią patyczki, wykałaczki, nasiona dyni lub słonecznika, klonowe „noski” bądź inne przedmioty imitujące kolce (najlepiej takie, które zebraliśmy na dworze podczas wspólnego spaceru). Musimy przy tym pamiętać, że w tego typu zabawach mniej ważny jest efekt końcowy, a dużo bardziej istotne jest ćwiczenie dłoni i palców (czyli rozwijanie motoryki małej) – pozwólmy więc dziecku długo, bez pośpiechu ugniatać, lepić, rolować, rozcierać, mieszać masę.